Zbilansowane menu – fundament diety cukrzycowej, fundament zdrowia

Dieta cukrzycowa składająca się z odpowiednich proporcji węglowodanów (cukrów prostych i złożonych), tłuszczy i białek, była jedynym rozwiązaniem dla osób chorych na cukrzycę, aż do odkrycia insuliny w 1922 roku.

Jednym z twórców leczenia cukrzycy za pomocą odpowiedniego żywienia, był doktor Elliot Joslin z Bostonu. W jego diecie, mającej 1800 kcal, było tyko 10 gram węglowodanów zaspokajających niecałe 2% dziennego zapotrzebowania na energię. Pozostała ilość energii pochodziła z białek (20%) i tłuszczy (około 75%). Dzięki temu odnosił on olbrzymie sukcesy w leczeniu cukrzycy typu 2, zaś pacjentów z cukrzycą typu 1 był w stanie utrzymać przy życiu przez wiele lat.

Po odkryciu insuliny, która pozwalała na lepsze wykorzystanie spożywanych węglowodanów, dieta ta uległa modyfikacji. Teraz węglowodany odpowiadały za 40% dziennego zapotrzebowania na energię, białka za 20% i tłuszcze za 40% zapotrzebowania na energię. Takie proporcje były stosowane przez wielu lekarzy aż do końca lat 70 dwudziestego wieku.

Zaobserwowano wtedy, że zwiększona liczba zachorowań na choroby układu krążenia, wśród pacjentów-cukrzyków, może być powiązana z dużą ilością spożywanych tłuszczy. Spowodowało to zmniejszenie ich ilości w dziennej diecie do 30% dziennego zapotrzebowania na energię. Takie zmiany spowodowały, że zalecane diety cukrzycowe składały się w około 50% z węglowodanów, 30% z tłuszczy i 20% z białek.

Powodowało to szereg problemów, zwłaszcza związanych z rozwojem otyłości u osób stosujących taką dietę. Obecnie uważa się, że zwiększenie proporcji białek w diecie, kosztem ilości węglowodanów i tłuszczów może przyczynić się do poprawy stanu zdrowia pacjentów stosujących nowoczesną dietę cukrzycową.

W diecie cukrzycowej stawia się na różnorodne i zbilansowane posiłki. Pozwoli to na dostarczenie organizmowi niezbędnych składników odżywczych i mineralnych, a także witamin. Z diety przede wszystkim eliminuje się produkty zawierające cukry proste: cukier, napoje słodzone, słodycze a także alkohol. Powodują one wzrost stężenia glukozy we krwi, a następnie szybkie opadnięcie jej poziomu. Skutkuje to sennością a czasem nawet omdleniami. Powinno się także unikać tłuszczów nasyconych, przyczyniających się do wzrostu masy ciała i chorób układu krwionośnego.

 

Zasady stosowania

Podczas trwania diety cukrzycowej warto zwrócić uwagę na ilość posiłków i odstępy między nimi. Zalecane jest 5 posiłków dziennie w odstępach 3-4 godzinnych. Ważne jest też to, aby śniadanie zjeść najpóźniej 2 godz. po porannej pobudce. Analogicznie, kolację powinno się zjeść co najmniej 2 godz. przed położeniem się spać. Zwróćmy też uwagę na to, by posiłki nie były zbyt obfite. W przeciwnym wypadku pogorszy się nasze samopoczucie.

Skomponowanie jadłospisu w tej diecie nie jest trudnym zadaniem, gdyż do wyboru jest szereg produktów ze wszystkich grup żywieniowych. W menu nie może zabraknąć niskokalorycznego nabiału, produktów pełnoziarnistych, roślin strączkowych.

Z ostrożnością należy podchodzić do owoców i warzyw. Zawierają one, co prawda, witaminy i minerały, jednakże są też źródłem cukrów prostych, które w tej diecie ograniczamy. Zalecane produkty to arbuzy, truskawki, grejpfruty, papryka, pomidory, ogórki i sałata.

Ograniczenie kaloryczności posiłków powinno być powiązane ze zmniejszeniem w diecie ilości tłuszczów. Szczególny nacisk powinno się postawić na chude mięsa, głównie drobiowe i ryby. Ryby, zwłaszcza morskie, są cennym źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych. Innymi źródłami tych kwasów są orzechy, a także oleje roślinne np. olej rzepakowy lub lniany.

dieta cukrzycowa

Przykładowe menu

Śniadanie

  • pełnoziarniste pieczywo
  • chuda wędlina, np. drobiowa
  • sałata
  • pomidor
  • niesłodzona herbata

 

Drugie śniadanie

  • kawa z mlekiem
  • musli

 

Obiad

  • kasza ugotowana na sypko
  • duszona pierś kurczaka
  • surówka z kapusty pekińskiej
  • woda

Podwieczorek

  • jogurt
  • owoc

 

Kolacja

  • bułka grahamka
  • chudy twarożek
  • szczypiorek
  • pomidor
  • niesłodzona zielona herbata

 

Aktywność fizyczna

Ruch jest zdecydowanie zalecany, lecz odpowiednio dobrany do wieku, stanu zdrowia i naszych możliwości. Aktywność fizyczna powinna być przede wszystkim regularna. Obejmować może ona zarówno ćwiczenia rozciągające, siłowe jak i aerobowe, takie jak: spacery, taniec, aerobik, pływanie lub jazdę na rowerze. Szczególną uwagę na ćwiczenia fizyczne powinni zwrócić chorzy biorący insulinę, gdyż wysiłek im towarzyszący, przyczyniać się może do groźnego spadku poziomu glukozy we krwi. Planowanym ćwiczeniom powinny towarzyszyć pomiary poziomu glukozy przed i po ćwiczeniach. Ćwiczeń powinny unikać chorzy u których stwierdzono objawy retinopatii, neuropatii i nefropatii.

 

W celu dobrania indywidualnego jadłospisu i planu ćwiczeń – zadzwoń do Ani pod numer tel: 795-491-211 lub skorzystaj z formularza kontaktowego