Wiele osób sądzi, że niepełnosprawność ruchowa uniemożliwia codzienne funkcjonowanie.  Zazwyczaj utożsamiana jest z koniecznością poruszania się na wózku inwalidzkim. Uogólniają ją, a przecież może ona występować w różnych rodzajach. Podobnie błędne myślenie występuje w odniesieniu do aktywności fizycznej. A przecież nie bez przyczyny organizowane są paraolimpiady, na których zawodnicy udowodniają, że ze sportem radzą sobie tak samo dobrze, jak ich zdrowi koledzy.

Aby zrozumieć, że wiele osób błędnie myśli o osobach niepełnospranych, należy przypomnieć bardzo ważną rzecz: niepełnosprawność ma wiele twarzy. Owszem, kojarzona jest głównie z osobami poruszającymi się na wózku, jednak może być spowodowana też problemami z układem nerwoym, niedowidzeniem, niedosłuchem, a przede wszystkim też obniżoną sprawnością ruchową. Szczególnie przy ostatnim punkcie mówi się, że osoby takie nie powinny ćwiczyć. Nieprawda. Mogą ćwiczyć, ale muszą pamiętać o swoich ograniczeniach. W wielu przypadkach jest to kwestia zachowania umiaru, aby nie zrobić sobie większej krzywdy.

Trener, który układa plan ćwiczeń dla osoby niepełnosprawnej musi wziąć pod uwagę szereg czynników, które wpływają na jego wygląd, takich jak stopień niepełnosprawności, ogólny stan zdrowia klienta, a przede wszystkim jego możliwości i umiejętności. Unikać powinien myślenia, że skoro jest niepełnosprawny, to na pewno sobie nie poradzi z danym ćwiczeniem. Kwestia jest dobrania ćwiczeń w taki sposób, w który umożliwimy jego wykonanie, a w razie potrzeby pomożemy w jego realizacji. Nie musimy ograniczać się tylko i wyłącznie do ćwiczeń na maszynach. Możemy wykorzystać także drążki do podciągania czy poręcze do wyciskania pompek, jeżeli stać na to naszego podopiecznego. Do wszystkiego musimy podejść racjonalnie i odpowiedzialnie. Jeżeli przyjdzie do nas ktoś z częściowym urazem kręgosłupa, wiadomo, że nie będziemu mu zlecać wykonania ćwiczeń z obciążeniem, gdyż tak moglibyśmy zaszkodzić. Ważne jest też stosowanie ćwiczeń na obie strony ciała, tak, aby nie uzyskać efektu dużej dysproporcji.

Podobnie jest z ilością powtórzeń i serii. Dostosowujemy je tak samo, jak do osób, które są w pełni sprawne. W razie potrzeby mniejszamy ich ilość, ale osoba ćwicząca i tak z każdym kolejnym treningiem odczuwa różnicę i widzi, że stała się silniejsza, jeżeli początkowe obciążenie nie sprawia jej już żadnej trudności.

Oprócz siłowni dostępne są także inne formy aktywności ruchowej, w których niepełnosprawność nie stanowi przeszkody. Są to między innymi:

  • trening na basenie
  • koszykówka
  • łucznictwo
  • tenis
  • lekkoatletyka
  • rugby
  • szermierka
  • i wiele innych dyscyplin uprawianych przez osoby sprawne ruchowo

Osoby niepełnosprawne korzystają z zabiegów rehabilitacyjnych, które mają pomóc im nie tyle odzyskać całkowitą sprawność, ile przybliżyć ją. Podobnie jest z treningiem wykonywanym na siłowni. Chodzi przede wszystkim o podniesienie sprawności ruchowej oraz o zwiększenie sił ćwiczącego. Głównym celem jest usprawnienie mięśni, aby nie doprowadzić do ich zaniku.

Niezwykle istotony jest też czynnik psychologiczny. Jeżeli umożliwimy osobie niepełnosprawnej, trenować podobnie od osób zdrowych, będzie jej znacznie lżej. Uniknie wtedy odczucia wykluczenia, nie będzie czuła się gorsza. Dobra kondycja psychiczna pomaga w pogodzeniu się z ograniczeniami stawianymi przez nasze ciało. Tworzone są też oddzielne grupy, w których spotykają się osoby niepełnosprawne i wspólnie trenują pod okiem zawodowców. Nie chodzi im też wcale o pobijanie rekordów czy zdobywanie mistrzostw. Chodzi przede wszystkim o odczucie, że nie jesteśmy inni i nadal możemy cieszyć się życiem.

Osoby niepełnosprawne, które mają ograniczone zdolności ruchowe, powinny skosultować z lekarzem swój udział w zajęciach sportowych, aby wykluczyć wszelkie przeciwwskazania.

Nurtuje Cię pytanie „jaka jest cena treningu personalnego” Zapraszamy do zapoznania się z naszym wpisem na blogu.

 

0 komentarzy:

Dodaj komentarz

Chcesz się przyłączyć do dyskusji?
Feel free to contribute!

Dodaj komentarz